Dit seizoen schaatst een energieke #88 door Thialf. Het is zijn eerste seizoen in het UNIS Flyers shirt. Na een avondtraining in Thialf, sluit Eef gedoucht en opgefrist aan voor een gesprek over een glazenzetter, het fenomeen ‘afwas-ijshockey’ en het huidige seizoen bij UNIS Flyers.
Eef Gerritsen ontkwam niet aan de ijshockeysport. Ook al had hij dat gewild. Zijn ouders hebben een ijshockeywinkel in Triavium, het ijshockeycentrum van Nijmegen. Dus kleine Eef van twee jaar was al bezig met schaatsen. ,,Volgens mij stond ik met twee jaar al met een schaatsrekje op het ijs,” lacht Eef. De geboren Nijmegenaar, inmiddels 21 jaar, groeide dus op met een stick en een puck.
,,Mijn ouders zijn vooral in de winter fulltime bezig in Triavium. Zowel met de verkoop van schaatsspullen, maar ook de verhuur van schaatsen. De nadruk ligt op ijshockey, maar je kunt er ook de bekende norenschaatsen krijgen,” vertelt Eef over de winkel van z’n ouders. ,,In de zomer verhuurt mijn vader kamers.” De ijshockey-sport was het enige wat telde voor Eef. ,,Vanaf een jaar of 4 heb ik alleen maar geijshockeyd. Ik heb wel eens een half jaar op voetbal gezeten, maar dat was geen succes,” lacht hij. ,,Ik had veel vrienden bij het ijshockey. Daarnaast was ik veel bij mijn ouders in de winkel. Ook als ik geen training had. Dan deed ik mijn schaatsen aan en ging ik zelf oefenen en trainen.”
Dat hij in zijn vrije tijd ook in Triavium rondspookte, heeft ook de glazenzetter geweten. ,,In de winkel van mijn ouders pakte ik dan een stick en puck, en ging trucjes proberen en de puck hooghouden. Daardoor is er wel eens een ruitje gesneuveld,” glimlacht Eef. ,,Ja, je kunt wel zeggen dat ijshockey mij met de paplepel is ingegoten.”
Foto: Margo Mulder
Uitstapjes naar Duitsland
Ook het buitenland kwam al snel in beeld bij een jonge Eef. ,,In groep 8 ben ik naar Krefeld gegaan om daar te ijshockeyen. Ik zat in Nijmegen altijd een lichting hoger dan mijn eigen leeftijdscategorie. Maar dat jaar moest ik een lichting blijven zitten, terwijl al mijn vrienden wel door stroomden. Ik ging het daarom eens proberen bij Krefeld, en dat beviel wel goed. Alleen het reizen – circa driekwartier rijden – vond ik niet leuk. Toen ik naar de middelbare school ging, nam het reizen teveel tijd in beslag, en besloot ik weer aan te sluiten bij Nijmegen Devils.”
In het examenjaar van zijn opleiding VMBO TL maakte Eef nog een keer de overstap naar de oosterburen. Dit keer werd Moskitos Essen zijn club, waar destijds ook Flyers speler Viktor Nordemann speelde. ,,Daar heb ik maar een half seizoen gespeeld. Toen ging ik terug naar Nijmegen waar ik in de BeNe-League mijn eerste minuten mocht maken.” Het spelen in Duitsland bracht wel wat nieuwere inzichten voor Eef. ,,Zij doen daar veel vaker off-ice training met het gehele team, in plaats van individueel. Dan bestaat een avondtraining voor de helft uit ijstraining en voor de helft uit off-ice training. Dat was ik in Nederland niet gewend.”
Eef was pas 15 jaar toen hij voor het eerst in de BeNe-League bij de grote mannen mocht spelen. ,,Je gaat er gewoon voor,” blikt Eef terug. ,,Natuurlijk is het spannend en speel je wat paniekerig. Maar ik kan mijn mannetje wel staan, dus dat ging prima.”
Naar de Verenigde Staten
Niet veel later lonkte opnieuw het buitenland. Dit keer de Verenigde Staten. ,,In 2017 waren er try-outs in Amerika. Ik speelde daar een toernooi, en dan komen clubs naar je kijken. Zodoende was er een coach die mij graag wilde hebben. Dan ga je daar trainen en kom je in contact met andere spelers. Ik heb daar veel skills-training gehad. Daarna kreeg ik de uitnodiging om bij New Hampshire Junior Monarchs te spelen. Dat was een heel tof seizoen.”
Het seizoen daarna trok Eef een paar kilometer zuidelijker, naar Boston om te spelen bij de Junior Bruins. ,,Ik speelde daar showcases. Dat was meestal in de regionale omgeving, maar we gingen ook naar New York, om daar zes wedstrijden te spelen. Dat was waanzinnig!”
Eef beleefde in de Verenigde Staten de hele dag door de ijshockeysport. ,,Het begon ’s ochtends met training. In de middag krachttraining en dan ’s avonds weer ijstraining. Ik woonde daar samen met vijf andere ijshockeyers. In onze achtertuin hadden we een backyard rink. We speelden daar drie-tegen-drie, om te bepalen wie de afwas moest doen,” lacht Eef.
Trainen met NCAA
,,Ik heb gelukkig veel van het land kunnen zien. Dat was echt heel tof. Als we een showcase speelden, dan had je ook vrije tijd om in de stad waar je was rond te kijken. In de zomerperiode trainden we veel powerskating en skills. Dan kwamen ook NCAA spelers weer ‘thuis’, en trainden met andere lokale spelers op de ijsbaan. Daar heb ik veel van geleerd.”
In Boston en omgeving ademt iedereen ijshockey, vertelt Eef. ,,Daar zie je ook veel mensen met een ijshockeyrink in de achtertuin. Of ijshockeydoeltjes in de tuin. Mensen lopen rond met ijshockeykleding aan. In de winkelstraat zie je overal ijshockeyshirts. Als er een wedstrijd van Boston Bruins in de NHL wordt gespeeld, dan zie je lange rijen met mensen naar het stadion gaan.” Ook zelf is Eef bij een wedstrijd van de Boston Bruins geweest. ,,Ik was daar met mijn vader. We zaten direct achter de boarding en het was helemaal uitverkocht. Prachtig! En ja, daardoor volg ik de Boston Bruins nog altijd.”
Foto: Margo Mulder
Naar UNIS Flyers
Dit seizoen komt de Nijmegenaar uit voor UNIS Flyers. Getogen met nummer 88 op zijn rug. ,,Vroeger had ik 22. Dit seizoen 88. Eigenlijk is dat ook wel een heel leuk nummer. Of ik met dat nummer blijf spelen? Geen idee. Dat zien we wel,” lacht Eef.
Hij is content om dit seizoen met UNIS Flyers op het ijs te staan. ,,Ik ben blij dat ik hier weer kan ijshockeyen,” zegt Eef, die elke dag voor zijn sport leeft. ,,Meestal gaan we ’s ochtends twee uren naar de sportschool. ’s Middags is het rusten, of doen we een wandeling. En ’s avonds weer training in Thialf. Ik houd van trainen en wil sterker worden zodat ik op het ijs krachtiger in de duels ben.”
,,In de sportschool kun je heel specifiek trainen voor spiergroepen die je tijdens het ijshockey veel gebruikt,” legt Eef uit. In de sportschool traint hij met Roope, maar ook met Viktor en Jasper. ,,Dat is wel gezellig. En ik leer heel veel van Roope. Hij is Fins, en heeft al lange tijd in het buitenland gespeeld en getraind. Hij helpt mij met trainen.”
Bij UNIS Flyers voelt Eef zich op zijn gemak. Op het ijs is hij een ware plaag voor de tegenstanders. ,,Ik houd ervan om druk te zetten op de tegenstander, de puck afpakken. Hen op de huid te zitten.” Maar hij weet ook wat hij nog beter kan doen. ,,Ik moet iets rustiger worden. Beter kijken. Ik ben soms nog wat te gehaast.”
Eef ziet een beter UNIS Flyers na de winterbreak. ,,Ik denk dat het team dichter bij elkaar is gekomen. Je merkt dat tijdens de lange terugreis van de uitwedstrijden in de bus. Het is luidruchtiger. Iedereen kent elkaar beter.” Voor het vervolg van dit seizoen is Eef duidelijk. ,,We willen zo ver mogelijk komen. En ik denk dat we een goede kans maken. Maar het is lastig om tegenstanders in te schatten. Soms zijn teams helemaal uitgedund door corona. Maar we moeten ons eigen ding doen. We moeten er elke keer keihard in gaan en gefocust blijven.”
Dat Eef binnenkort weer voor een gevuld Thialf mag spelen, tovert een grote glimlach op zijn gezicht. ,,Ja, daar kijk ik écht naar uit. Het is speciaal. Je krijgt er meer energie van. Het is leuk om de mensen te horen. Om hun gezang te horen, om hun geklap te horen. Daar krijg je meer zelfvertrouwen van,” besluit Eef.
Foto: Margo Mulder