Na dertien seizoenen bij UNIS Flyers heeft Kevin Nijland besloten om te stoppen op het hoogste niveau. De 29-jarige aanvaller was een belangrijke speler in het team van coach Mike Nason, maar kiest ervoor om een stapje terug te doen.
,,Mijn eerste wedstrijd was op mijn 15e. Vanaf mijn 17e draai ik volledige seizoenen mee op het hoogste niveau. Op een gegeven moment wordt elke busreis hetzelfde, en is het nieuwe eraf,” steekt Kevin van wal.
Hij is opgegroeid in een echte ijshockey-familie, en dus kon het niet anders dan dat ook hij het Flyers-tenue aan zou trekken. Bij UNIS Flyers had hij enkele dromen die hij maar wat graag wilde behalen. ,,Als jongetje had ik een droom. Ik wilde graag na mijn vader en mijn oom ook bij Flyers spelen. Die droom kwam uit. Daarna had ik een nieuwe droom: scoren op het hoogste niveau. Ook die kwam uit! Vervolgens begin je te fantaseren over het pakken van prijzen. Flyers had in veertien jaar geen titel meer gepakt. Die fantasie is ook uitgekomen. Zelfs meer dan één prijs!” geeft Kevin een kijkje zijn wensen die uitkwamen.
,,Op een gegeven moment gingen die busreizen naar België mij tegen staan. Want het spelletje en met de jongens samen zijn, vind ik nog hartstikke leuk. Maar het wordt steeds zwaarder voor mij om die bus in te stappen en om drie uur in de nacht thuis te zijn. Vorig jaar heb ik tegen mezelf gezegd: ga er lekker van genieten. Je hoeft je niet meer te bewijzen. Om dan je carrière te stoppen met het winnen van het kampioenschap in de BeNe-League, daar zou ik vooraf voor tekenen,” geeft Kevin toe. ,,Soms moet je keuzes maken die niet altijd gemakkelijk zijn.”
Hij kijkt uit naar de vrije weekenden. ,,Wanneer je gaat ijshockeyen heb je eigenlijk zes, zeven maanden geen weekend. Je hebt vaak dagen achter elkaar bestaande uit werk en ijshockey. Zonder een dagje vrij. Maar het is ook je hobby en je passie, dus dan is dat niet erg. Maar na zoveel jaren in het eerste team, dan heb je alles wel meegemaakt.”
Twee jaar terug miste Kevin ook al een groot deel van het seizoen omdat hij een wereldreis maakte. ,,Ik had die reis gemaakt en daarna kwam corona. Dat was een waardeloos moment om een carrière af te sluiten. Vervolgens heb ik hard getraind om nog één seizoen mee te maken. Maar ik kwam er al snel achter dat de sport veel tijd kost. Ik heb nu mijn eigen bedrijf wat veel energie vraagt.”
Terugkijkend op zijn tijd bij het eerste team van Flyers, staan vijf momenten hem nog goed bij. ,,Mijn eerste goal op het hoogste niveau. Dat zal ik nooit vergeten. Maar ook de bekerfinale winnen na veertien jaar, ik scoorde de eerste goal in die finale.” Kevin gaat verder: ,,De eerste keer winnen van de BeNe-League, waar ik in overtime de game-winning goal scoorde. Daarvoor scoorde ik ook al in elke wedstrijd in de halve finales en kwartfinales. Dat maakte die titel heel mooi voor mij. En tja, ook de vechtpartij met Joey blijft me altijd bij. En tot slot natuurlijk dat ik mijn carrière afsluit met het winnen van de BeNe-League,” vertelt Kevin.
Hij laat niet alleen zijn geliefde sport achter, maar ook het samenspelen met z’n broer Marc. ,,Dat is inderdaad iets wat ik ook lastig vind. Ik ben graag bij hem en hij maakte voor mij de busreizen wat draaglijk. De extra tijd die ik met hem had in het team, dat ga ik wel missen,” geeft Kevin toe.
Vervelen gaat Kevin zich in ieder geval niet. ,,Ik ben veel bezig met mijn bedrijf, en om dat verder uit te breiden. Daarnaast wil ik wat andere sporten proberen zoals tennis en padel.” Of hij nog eens als trainer/coach terugkeert bij Flyers? ,,Geen idee. Maar dan zijn die busreizen er ook weer,” lacht Kevin. ,,Voor nu dus even niet. Maar zeg nooit-nooit. Ik denk wel dat ik het leuk zou vinden om coach te zijn, en ik denk dat ik daar wel het type voor ben. Dus wie weet,” besluit Kevin.
Foto: Margo Mulder